Waltornia – co to za instrument?

Waltornia jest instrumentem muzycznym, o którym z całą pewnością słyszał każdy, lecz nie każdy byłby w stanie powiedzieć, jak wygląda, a także jak zaczęła się jego historia. Jest to niezwykle ciekawy instrument, który zalicza się do jednego z najtrudniejszych do grania, poprzez co jego dźwięki są tak mocno cenione w orkiestrze symfonicznej. Jakie są zatem podstawowe informacje o Waltorni, na czym polega trudność w graniu na niej, a także jaka jest specjalna technika gry na tym instrumencie?

Podstawowe informacje

Mało jest w świecie muzycznym instrumentów, których nazwa tak jednoznaczne określa nie tylko pochodzenie, ale też i kształt. Waltornia to słowo pochodzące z języka niemieckiego i w dosłownym tłumaczeniu oznacza wald horn, czyli róg leśny. Nazwa jest jednak w pewnym stopniu myląca, ponieważ choć wywodzi się bezpośrednio z języka niemieckiego, to jednak sam instrument pochodzi z Francji, a jego przeszłość i pochodzenie są bardzo dobrze znane.

Wywodzi się on bezpośrednio z rogu naturalnego i myśliwskiego, który wykorzystywany był już w starożytności. W największym stopniu Waltornia rozpropagowana została w renesansowej Europie, gdy wykorzystywana była podczas polowań. Ta wersja była mniejsza niż obecna, także posiadała tylko jeden skręt.

waltornia budowa

Jak jest zbudowana Waltornia?

Waltornia, czyli róg, zbudowana jest z bardzo wąskiej, całkowicie metalowej rurki, która trzykrotnie zawinięta jest w spirale. Około 45% jej długości ułożona jest równolegle, podczas gdy reszta rozchodzi się w hiperboliczny sposób, aż do silnie rozszerzonej czary dźwiękowej. Łączna długość rurki waltorni to około 3,5 metra.

W środku waltorni znajdują się trzy dodatkowe rurki, które połączone są z wentylami, dzięki czemu możliwe jest wydobywanie z niej pełnej skali dźwięków.

Ciekawostki na temat Waltorni

Waltornia to bardzo nietypowe instrument. Nie tylko jego budowa jest szczególna co nawet fakt, że czara dźwiękowa skierowana jest nie klasycznie ku górze, lecz w dół i ku tyłowi.
Granie na Waltorni jest niezwykle trudne. Nie tylko wymaga doskonałej kontroli oddechu, lecz również niesie ze sobą ryzyko tzw. przedmuchania instrumentu. Niewłaściwe zadęcie w waltornię powoduje jej przedmuchanie, czego nie jest później w stanie poprawić inny waltornista.

Co ciekawe działa to również w drugą stronę. Jeśli wprawiony w sztuce muzyk ją odpowiednio rozegra, zachowa ona swoje walory brzmieniowe na długi czas.

Oprócz tradycyjnego grania możliwe jest zastosowanie również specjalnej techniki, polegającej na umieszczeniu w czakrze dłoni, przez co wydobywać się z niej będzie bardzo charakterystyczny dźwięk. Niedługo po opracowaniu tej techniki została ona użyta m.in. przez Wolfganga Amadeusza Mozarta.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *